Zoals iedereen zich kan voorstellen, heeft de Genocide van 1994 waarbij zo'n één miljoen mensen (voornamelijk Tutsi's) vaak op gruwelijke wijze werden vermoord en daarnaast nog velen verwond en verkracht, nog steeds grote invloed op het leven in Rwanda. Op 6 april was het 17 jaar geleden dat de Genocide begon nadat in het begin van de avond het vliegtuig met daarin de presidenten van Rwanda en Burundi uit de lucht was geschoten. Ook daarvoor waren er in de loop van de jaren een aantal moordpartijen geweest maar op veel kleinere schaal dan tijdens de Genocide die op 6 april 1994 begon en 100 dagen duurde.

Afgelopen donderdag ( 7 april) was 's ochtends de grote herdenkingsbijeenkomst in het Amahoro stadion in Kigali. Vele belangrijke personen zoals ministers, ambassadeurs en andere vertegenwoordigers van omringende landen waren aanwezig. Daarnaast waren echter ook veel gewone Rwandezen gekomen. Het hele stadion zat vol. Om ons medeleven te tonen zijn wij ook naar het stadion gegaan wat door de Rwandezen zeker werd gewaardeerd. Omdat iedereen voor het binnengaan werd gefouilleerd, ontstonden er lange rijen met wachtenden. Maar iedereen bleef rustig en uiteindelijk was iedereen in het stadion.

De bijeenkomst bestond voornamelijk uit toespraken in het Kinyarwanda welke af en toe afgewisseld werden met gezang. Ook was er een soort ballet opvoering. Het meeste indruk op ons maakte echter wat er op de tribunes gebeurde. Tijdens de bijeenkomst raakten een groot aantal mensen in shock. Waarschijnlijk kwamen er bij die mensen weer beelden van 17 jaar geleden boven. Gelukkig was de organisatie hier goed op voorbereid. Er waren vele hulpverleners en politieagenten aanwezig die de mensen in shock zo snel mogelijk naar buiten het stadion brachten en zo nodig werden ze naar een ziekenhuis gebracht.

Een dag later hebben we een tentoonstelling bezocht welke in een van de bijgebouwen naast het Amahoro stadion door het Genocide Memorial Centrum van Kigali was ingericht. Het thema van de tentoonstelling was Hoop voor de toekomst en liet onder andere tekeningen en verhalen van kinderen zien over het Internationale Gerechtshof in Ashuru (Tanzania) dat de zaken tegen de hoofdverdachten (leiders) van de Genocide behandelt.

Het Genocide Memorial Centrum zelf hebben we al tijdens onze introductieperiode kort en daarna een keer voor langere tijd bezocht. Bij dit centrum zijn nu 280.000 mensen begraven die tijdens de Genocide in Kigali zijn vermoord. Verder is er een documentatiecentrum en een tentoonstelling. De tentoonstelling geeft inzicht in de voorgeschiedenis van de Genocide en wat er tijdens de Genocide gebeurd is. Met name de video verslagen van overlevenden (vaak de enige van een heel gezin) maakten indruk. Wij beseffen dat dit niet zo'n vrolijk stuk is geworden, maar we vonden het wel heel belangrijk om hierover te vertellen omdat dit stuk geschiedenis onlosmakelijk met Rwanda verbonden is. Volgende weblog hopen we over vrolijker zaken te berichten.

Wendy en Rens