Hier weer even een update van onze bezigheden en avonturen. De afgelopen dagen hebben we veel bezoekjes gebracht aan verschillende scholen. Deze bezoekjes zijn niet alleen maar leuk maar ook belangrijk om ons een beeld te geven van het werkveld waar onze opleiding uiteindelijk voor bedoeld is. Vorige week vrijdag zijn we naar een reguliere school geweest waar aan inclusief onderwijs wordt gedaan (Rubingoschool in Kigali). De school ligt helemaal bovenop de top van een heuvel. Het uitzicht vanaf het schoolplein is echt fantastisch. Je kijkt uit over de hele stad en over de heuvels er omheen. Prachtig! Het is een zogenoemde child-friendly school. Deze school is dus in principe bedoeld voor regulier primair onderwijs, m aar ze staan ook open voor de opvang van kinderen met een handicap. De kinderen maakten er bijvoorbeeld landkaarten van karton met daarop rijst geplakt. Zo was de landkaart niet alleen te zien maar ook te voelen voor visueel gehandicapte kinderen. De klassen zagen er goed uit en bijna overal hingen platen en andere materialen aan de muur. Een kindvriendelijke leeromgeving dus!

Op maandag zijn we op bezoek geweest bij de dovenschool in Gitarama welke, zoals de meeste scholen voor doven, ook een internaat is. Dit is de school waar April werkt. De school bestaat grofweg uit twee afdelingen. De ene afdeling is voor kinderen met een mentale handicap en de andere is voor dove en slechthorende kinderen. De afdeling voor de dove en slechthorende kinderen is gehuisvest in de catacomben van een oud voetbalstadion. De kinderen zitten allemaal bij elkaar in een grote ruimte. Ze zitten groepsgewijs bij elkaar en vormen zo dus klassengroepen. Elke groep heeft een schoolbord en een leerkracht. Het is een drukke bedoeling in deze ruimte doordat er veel groepen bij elkaar zitten; maar doordat er door de kinderen en door de leerkrachten wordt gecommuniceerd in gebarentaal is het toch nog redelijk rustig. De kinderen in de school hebben werkelijk niet meer dan een schrift en een pen. Dat is dus echt bitter weinig! De leerkrachten waren erg vriendelijk en open. Ze vonden het prima dat er iemand in de les kwam meekijken. Ik wilde kijken hoe de leerkracht instructie gaf en wat de kinderen in de les deden. Maar de kinderen waren veel meer geïnteresseerd in mij dan in de les. Ze probeerden tijdens de les van alles aan me te vertellen en te vragen. Dat verliep erg leuk maar van echt observeren is niet veel gekomen. Wel heb ik weer heel wat Rwandese gebaren bijgeleerd... 's Middags heeft Rens zich nog even erg nuttig gemaakt d.m.v. het (bijna) repareren van kapotte audiometrie-apparatuur. Hij heeft beide apparaten open gehad en het probleem gevonden. Maar het bleek nog niet zo makkelijk op te lossen omdat er geen reserveonderdelen waren. Er wordt nu in Nederland gekeken of die onderdelen daar te verkrijgen zijn. Vandaar dus; bijna gerepareerd.....

Dinsdag hebben we ons tweekoppige team opgesplitst. Rens ging op kantoor verder aan het plan voor de cursus werken en ik ging samen met Hussein nogmaals op bezoek bij een dovenschool. Ditmaal een school in het noorden van het land, in het stadje Musanze. Kigali, waar wij wonen, ligt redelijk centraal in Rwanda, dus vanuit onze stad zijn alle uithoeken van Rwanda redelijk goed te bereiken. Deze school was ongeveer 2,5 uur rijden van Kigali. Het is een kleine school waar wordt les gegeven aan dove en slechthorende kinderen. De school zag er leuk en aantrekkelijk uit en we werden zeer gastvrij ontvangen. We werden rondgeleid door de school. Overal hingen platen met tekeningen en de bijbehorende woorden aan de muur. Ook het rooster kregen we te zien. Daaruit beek dat de kinderen 's morgens hun gewone lessen volgen en dat ‘s middags alle kinderen (met uitzondering van de allerkleinsten) bezig gaan met handarbeid. Het is handarbeid in de breedste zin van het woord; schalen maken van gedroogd gras, houtbewerken, breien, metselen, etc. De producten die gemaakt worden, worden vervolgens in een winkeltje bij de school verkocht. In een van de klassen met jongere kinderen werkt een dove leerkracht. Dat is erg goed voor de kinderen. Een doof rolmodel en iemand om zich mee te kunnen identificeren is erg belangrijk voor dove kinderen!! We zijn uiteindelijk maar 2 uurtjes op bezoek geweest maar we hebben in deze korte tijd een goede indruk gekregen van alle werkzaamheden op de school.

Na deze enerverende en drukke dagen moesten we er woensdag echt weer aan geloven. Weer gewoon naar kantoor en weer gewoon aan het werk achter de laptop. Maandag gaan we ons globale ontwerp van de opleiding bespreken met betrokkenen hier op de KIE. Daarna gaan we proberen ons plan ook met andere betrokken organisaties te bespreken. Deze besprekingen zijn erg belangrijk omdat we op deze manier draagvlak proberen te creëren voor de opleiding die we aan het ontwerpen zijn, en omdat we op deze manier input krijgen van de mensen die er straks mee moeten gaan werken. We zullen de besprekingen dus goed moeten voorbereiden. We gaan ervan uit dat het plan positief wordt ontvangen en dat het allemaal best goed komt!

Wendy