Om ons werk goed uit te kunnen voeren, zullen wij bezoeken gaan brengen aan scholen en plaatsen waar het gehoor kan worden getest. Afgelopen vrijdag was ons eerste (korte) bezoek. Het betrof het King Faisal ziekenhuis in Kigali. We hoefden dus niet ver te reizen om er te komen, we konden er zelfs met een van de stadsbusjes (Matatu) rechtstreeks naar toe. Het King Faisal is een privé ziekenhuis met de beste faciliteiten van heel Rwanda. VSO'ers worden bijvoorbeeld uitdrukkelijk aangeraden om naar King Faisal te gaan als ze een ziekenhuis nodig hebben.

Bij het ziekenhuis werden we opgevangen door April Lyons een Australische audioloog die nu ruim een jaar via VSO in Rwanda werkt. Een van haar activiteiten is sinds kort het trainen van twee medewerkers van het King Faisal op het gebied van audiologie. In het ziekenhuis is onlangs een stille kamer gebouwd waarvan de muren het geluid goed absorberen. De geluidwering bij de ingang van de kamer kan echter nog worden verbeterd. Er zijn wel twee deuren met een ruimte van ongeveer 10 cm er tussen maar onder de deuren zit een kier waardoor het geluid naar binnen kan komen. De ingang van de kamer komt direct uit op de wachtkamer van de afdeling KNO dus goede isolatie is wenselijk.

In de stille kamer stonden een audiometer en een tympanometer die vrij nieuw waren en goed werkten. Op de audiometer was een kleine luidsprekerbox aangesloten. Verder was de kamer vrij groot (ongeveer 3 bij 4 meter) en aan de kamer zat nog een klein kamertje vast. Vanuit dit kamertje kan via een raam met twee glaslagen (als alternatief voor een one-way screen) in de stille kamer worden gekeken. Dit kamertje kan gebruikt worden om de apparatuur en één van de onderzoekers te positioneren maar ook als observatieruimte. Overigens realiseerde ik me hierdoor ook weer dat het in veel landen bij het onderzoek van kleine kinderen gebruikelijk is dat slechts één van de onderzoekers bij het kind zit en de andere achter de apparatuur in een andere kamer. Deze laatste kan alleen via een one-way screen het kind observeren. Zelf geef ik de voorkeur aan de situatie waar beide onderzoekers (en apparatuur) zich in de ruimte met het kind bevinden omdat de communicatie tussen beide onderzoekers dan eenvoudiger gaat.

Tijdens ons bezoek hebben we twee onderzoeken bij kinderen gezien. Het eerste kind was een zesjarig meisje dat al een keer door de mensen van King Faisal was getest maar waarvan de test niet betrouwbaar was. Ook deze keer ging het in eerste instantie moeizaam. Toen echter via de beengeleider voelbare geluiden werden aangeboden, begon het kind het spelletje te begrijpen dat ze een blokje moest wegleggen als ze iets waarnam. Uiteindelijk kon een betrouwbare hoortest worden gedaan en bleek het kind aan een oor een ernstig gehoorverlies te hebben en aan het andere oor bijna geheel doof te zijn. Waarschijnlijk krijgt ze binnenkort voor het eerst een hoortoestel.

Het tweede kind (ook een meisje) was drie jaar en kwam voor de eerste keer. Bij dit kind lukte spelaudiometrie met behulp van de blokjes nog niet. Wel liet ze in het begin van de test via mimiek goed zien wanneer ze een geluid waarnam zodat toch een eerste indruk van haar (zeer slechte) hoordrempels kon worden verkregen.

Na een goede lunch (met o.a. couscous, cassave bladeren, bonen en blokjes vlees) in het ziekenhuis hebben we afscheid van April genomen en afgesproken elkaar dinsdag in Butare (een stad in het zuiden van Rwanda welke ook wel Huye wordt genoemd) weer te zien.

In het volgende verslag meer daarover.

Mwirirwe (= tot ziens)

Rens